Narzędziem, które wprowadziłem w pierwszym wpisie jest podział motywów działania polityka na cztery klasy:
• Kompleksy
• Zyski
• Ego
• Służba.

Warto abyś potrenował ocenę tego z jakich zbiorów motywacji korzysta dany polityk. Nie chcę powiedzieć, że jest to banalnie łatwe zadanie, ale każdy z nas jeśli trochę sobie poćwiczy, to zacznie ostrzej widzieć takie zjawiska. Słowem ćwicz. Kiedy widzisz danego polityka odpowiedz sobie na następujące pytania:

1. który z powyższych czterech motywów jest u niego najsilniejszy?
2. który jest najsłabszy?
3. który z dwóch środkowych jest silniejszy?

No i masz już zrobioną swoją pierwszą diagnozę. Gratulacje!

Teraz narysuj sobie wykres kołowy i dołącz proporcje ujęte w procentach. Pamiętaj by suma = 100.

Pozostały ci jeszcze dwie czynności:

1. wpisz datę zrobionej przez siebie oceny
2. napisz w ilu % jesteś pewny trafności swojej oceny. To jest bardzo ważna czynność. Zawodowy diagnosta rozumie jak dobra jest jego diagnoza. Jeśli napiszesz 100% to czy oddasz swoje mieszkanie jeśli będzie inaczej?

Prawdopodobnie większość osób, która wykona to ćwiczenie poczuje pewien sposób niewygody i zrozumie, że nie jest to banalnie łatwe. Jest to zrozumiałe. Po serii dobrze robionych ćwiczeń przyjdzie większa wprawa. Bardzo wysoka skuteczność wymaga już treningu pod okiem doświadczonego diagnosty. Ale ten ostatni poziom kompetencji nie jest potrzebny aż tak wielu osobom.

A i jeszcze jedno. Nie dziel pochopnie się z innymi swoimi ustaleniami gdyż:

• mogłeś się pomylić i krzywdzisz diagnozowaną osobę
• mogłeś ją właściwie ocenić i krzywdzisz diagnozowaną osobę udostępniając tę diagnozę
• mówią że „krowa, która dużo ryczy mało mleka daje”
• i jeszcze jedno powiedzenie: „Ci, którzy wiedzą – dużo milczą. Ci, którzy nie wiedzą – dużo mówią”.

Poniżej zamieszczam  przykładowe charakterystyki motywów działania trzech wybranych polityków. Ich tożsamość  jest oczywiście starannie zamaskowana. I tak być powinno.